viernes, 27 de marzo de 2009

Feliz día, amigos...



... Empecé siendo un Rey. Rey de un reino solitario, sólo un valiente Principito osaba acercarse a él, pero yo seguía estando solo, igual de solo... Tal vez por eso me lancé en busca del Dorado, fui Pedro de Ursúa, uno de los más importantes exploradores de todos los tiempos. Pero sin ella, sin Inés, enfermé, deliré, y morí loco, y solo de nuevo...
No sólo amé a INÉS, también a BEATRIZ, mi adorada señora, pero yo, un simple criado ¿qué amor le iba a poder dar? Nunca fui un Don Juan, aunque lo leí varias veces, así que cambié el amor de las mujeres por el amor hacia todos los hombres. Aunque no es fácil ser Jesucristo, mueres, y de la forma más cruel e injusta que te puedas imaginar... Podríamos decir que cumplí aquello de "dejad que los niños se acerquen a mí", y desde años ha creo que no hay cosa más bonita que ver sonreír a un niño con tu arte.
Aunque también le pegamos a la tragedia, por algo maté y morí en Electra, sufrí la terrible enfermedad de Joseph Merrick o caí fulminado por el poder del protagonista de El Perfume, o sentí la soledad de la cuidad oscura que compartimos todos los habitantes de Lodo en aquel verano maravilloso.
Mil veces he sido actor. Actor que hace de actor. Actor que busca trabajo, actor que se presenta a un casting para la Royal (a los que no parece importarles mi pasado brillante como MACBETH, OTELO...), actor que quiere ser famoso con la Cubana, actor y juglar medieval de villa en villa, de sol en sol...
Y lo que me queda... Me muero de ganas de entrar en la celda y ser interrogado por el Capitán, de decirles a dos mujeres cómo tienen que amarse, y de cosas que todavía no sé...
En fin. Que esta profesión será difícil, pero te da satisfacciones que creo que ninguna otra puede. Feliz día del teatro a todos.

4 comentarios:

  1. FELICIDADES Jorge y sigue siendo como eres, por cierto muchas gracias por pasarte por la tienda, ha quedado genial ya vendras a verla.

    Un fuerte abrazo.

    www.mundoimaginado.org

    ResponderEliminar
  2. cada professió te petites o grans satisfaccions personals incompreses per les altres feines i per tant no són valorades com a grans coses però realment són el més gran que et pot donar el teu ofici.

    Amunt i endavant!!

    ResponderEliminar
  3. Parece que estamos en época de vacas gordas, a pesar de la crisis eh?

    Me alegro de estar acompañado por "la alegría de vivir".

    Un abrazo

    ResponderEliminar
  4. A mi me gustó más el post anterior. jajaja

    ResponderEliminar